Kawan...

Assalamualaikum~

Hmm, bab kawan ni mmg menarik sebenarnye. Ade banyak jenis kawan dalam dunia ni. Xtau la the exact number but ade la beberape. Antaranye, kawan biase. Ade jugak kawan baik a.k.a. best friends/besties and kawan pure2 pon ade jugak. Pokoknye...berjenis2 lah. Ade yg ntah bleh panggil kawan pon ade gak.

Knpe tibe2 saye nk ckp psl kawan ni? Hmmm, mungkin ade kaitan dengan reunion yg dibuat baru2 ni oleh kawan2 saye mase sekolah dulu. Terdetik jugak psl topik ni every time saye bukak fb. And bile duk dlm bilik. And mase dgr berite gmbire or berite sedey. Xdilupekan mase dalam kesusahan dan juge kesenangan. Sape yang xperlukan kawan? Kalau diikutkan, semua orang perlu kawan. Cube bygkan hidup tanpe kawan, sepi je. Xleh nk gelak ketawe, xleh nk kongsi2 berite gembire/sedey. Kawan ni memainkan peranan yang sangat penting dalam hidup *bg saye la*. Of kos la, bak kate ayah saye..."family comes first!". Yes, family always comes first. Mereka itu xboleh diputuskan hubungan sebab mempunyai talian darah. Mane bleh senang2 nk putus hubungan keluarga. Tapi kawan tu ade bagusnye jugak. Seperti yang saye kate tadi, xde kawan...sepi la hidup *xsemestinye la tapi selalunye cmtu~*.

Saye xnk ckp psl care nk pilih kawan. Masing2 dh besar...pandai2 la cari kawan ye. Kriteria ape yg bagus dibuat kawan. Buat la pilihan bernas anda sendiri. Who am I to judge?

Sebenarnye, saye nk ckp psl kawan baik. Selame saye bernafas ni...berape kerat je yang saye panggil kawan baik. Tapi bile dipikirkan balik, ape yg membuatkan org2 tertentu ni dikategorikan sebagai kawan baik? Ape qualificationnye? Hmmm, saye pon xtau. Masing2 ade requirement tersendiri utk copkan kawan mereka tu kawan baik atau biase sahaje. Mungkin kawan baik tu adalah mereka yang kite dapat kongsikan segale2nye *ikut batas la*. Dapat berite gembira, kite trus rase cm die org pertame patut tau. Rase sedey or down, die org pertame yang datang console kite, jd tempat mengadu, xjemu mendengar complaint itu ini. *Of kos, baik atau buruk...Allah tempat pertama kite mengadu dan memanjatkan syukur above everything else*

BFF!!!

Saye rase cm saye rindukan zaman sekolah rendah. Mase tu saye ade kawan baik yang sangat3 baik dengan saye...slalu pegi rumah *rumah kitorg jauh2*. Buat homework bersame, buat assignment bersame, riadah petang2 bersame. Macam mane nk dpt kawan cmtu? Die jujur ngan kite, walaupun sepatutnye menghiris hati dan jiwa tapi kite dapat terime dengan hati terbuka...xde rase tersinggung langsung. Die ckp dengan nada kasar atau xsedap didengar pon, bagi kite die ckp cm biase je. Mungkin ade org kate, sbb dh lali. That's y xrase pape. Tapi kami berkawan baik dan share everything baru setahun lebih tapi saye rase cm dh kenal die berpuluh2 tahun lamenye.

Lepas dari time sekolah rendah tu, saye rase cm saye xkn penah dipanggil kawan baik oleh sesiape. Mmg xlayak pon xpanggil kawan baik. Sebab saye ade masalah dalam sharing. Ye, saye tau..sharing is caring. I care about my friends tapi sometimes saye perlukan seseorang yang dapat simpan rahsia saye sebagaimane die perlu simpan rahsie negara, rahsia yang melibatkan hidup dan mati. Rahsie yang hanye kite berdua saje yang tau. Rahsie yang special. Bukan nk kate kawan2 saye skrg xreti simpan rahsie...tapi kite perlu meletakkan kepercayaan sepenuhnye kepada seseorang itu dan hal ini sangat susah utk saye lakukan. I can't take the risk.

.::Nak curhat::.

Saye rase cm saye xpernah dijadikan tempat mengadu. Kawan untuk dipinjamkan bahunye *so that org tu bleh menangis la~*. Dh name pon xreti memujuk, harapan la nk jd tmpt mengadu. Tapi xpe. Mmg salah saye. Saye yang cm xmenunjukkan interest dalam segala hal ehwal kawan2 saye. Saye interested tapi bile saye menunjukkan interest saye, mungkin approach tu xbtul sehinggakan dianggap busybody atau mengacau atau menyebuk, etc. Ye, saye tau care approach saye salah. Sume bnde xtau. Xup-to-date atas ape yg berlaku kat kawan2 sekeliling atau dunia itu sendiri. Memang sendiri pny pasal. Orang sedey, xreti pujuk. Mane la layak dipanggil kawan baik, ye dak?

Mari kite tgk matahari terbenam same2~

Xpe la. At least saye masih ade kawan. Itu pon saye dh sangat bersyukur. Walaupun saye tau bukan sume sifat saye boleh diterime oleh kawan2 saye ni, tapi at least mereka sanggup dengar suare saye bile bercakap, pandang mate bile berbicare, balas msg bile b'chatting, kejutkan subuh, masakkan makanan utk dinner, *hopeful* mendoakan saye dlm doa mereka. Thank you kawan2. Anda mmg telah menceriakan hari2 saye. Mewarnai hari saye dengan warne2 pelangi di waktu saye bersedih, jage saye mase saye demam, tolong bile ade financial difficulty *lebih2 plak..hihihi*...saye hargai segalenye walaupun saye xslalu ucapkan penghargaan tersebut. Walaupun saye bukan kawan baik korg, tapi saye anggap korg kawan2 saye yg sgt2 baik...same la tu kn?? hihihi~

P.S. Post ini bukanlah untuk meminta simpati supaye anda sume jadi kawan baik saye. Ini sekadar ape yang difikirkan sejak beberape hari lalu dan tertunda sampai la ke hari ni. Sesi curhat itu tertulis dengan spontan. So, terime je la ok? Tapi jgn kasihankan saye ye! Hidup saye sudah cerah dan gembire dgn adenye korang dalam hidup saye...